ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

 Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (αντιστράτηγος) υπήρξε ο σημαντικότερος αρχηγός κατά την Εθνεγερσία του 1821. Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770 και πέθανε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 1843, στην οικία του, επί των οδών Κολοκοτρώνη και Λέκα.

Ήταν ήδη γνωστό ότι ο Ιμπραήμ Πασάς, γιός του Μωχάμετ Άλυ της Αιγύπτου, μετά την καταστολή το 1824 της επαναστάσεως εις την Κρήτη, θα πλεύση προς τον Μωριά για την καταστολή της Εθνεγερσίας των Ελλήνων.

Στον Μωριά τότε επικρατούσε από το προηγούμενο έτος 1823 εμφύλια σύρραξη, με αποτέλεσμα στις 13 Νοεμβρίου 1824 να δολοφονηθεί ο πρωτότοκος υιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ο Πάνος, ο ίδιος ήταν υπό αυστηρό περιορισμό, σχεδόν φυλακισμένος.

Ο Ιμπραήμ εισβάλει θριαμβευτικά το 1824 στον Μωριά οπότε έντρομοι, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και οι Κοτζαμπάσηδές του, χορηγούν αμνηστία στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον απελευθερώνουν στις 18 Μαΐου 1824 και τον κάνουν Αρχιστράτηγο ομού μετά του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Τότε στην δεινή όντως θέση των Ελλήνων, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πρώτος και ακολούθως, μαζί με τούς άλλους Οπλαρχηγούς, κάνουν το Ιερό Τάμα του Έθνους, δηλαδή να οικοδομήσουν Ιερόν Ναό προς τιμήν του Σωτήρος Χριστού, προσευχόμενοι να τους βοηθήσει να σωθούν από τους Τούρκους και ο ανεγερθησόμενος Ιερός Ναός να είναι καλλίτερος από την Αγία Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη ή τουλάχιστον όμοιος του.

Παρά το πλευρό του, είναι ο δευτερότοκος υιός του ο Ιωάννης, Χιλίαρχος που λόγω της υπερβολικής ανδρείας του, ονομάζεται από όλους Γενναίος, τίτλο που διατηρεί μέχρι τέλος της ζωής του. Συνταγματάρχης επί Ιωάννου Καποδίστρια.

Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους και την έλευση του Κόμη Ιωάννου Καποδίστρια ως Κυβερνήτου της Ελλάδος, στην εκλογή του οποίου εβοήθησε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πολύ αισθητά, αποφασίζεται το πρώτο εις το Άργος στις 31 Ιουλίου 1829 κατά την Δ' Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων, Άρθρον Η' η εκπλήρωση του Τάματος από τον Πρόεδρο της Γεώργιο Σισίνη, τον Αντιπρόεδρο Γεώργιο Μαυρομάτη και τα Μέλη της Συνελεύσεως αυτής και υπογράφεται από τον Κυβερνήτη Κόμη Ιωάννη Καποδίστρια.

Μετά την δολοφονία την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831 του Κυβερνήτου εις το Ναύπλιο κατά την προσέλευση του προς εκκλησιασμό του, στο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος και στην είσοδο αυτού, από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη, της οργανώσεως «Περικλέους», στην οποία συμμετείχε και ο υποτιθέμενος φρουρός του αστυνομικός, Γιάννης Καραγιάννης και ο Ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης, που πυρπόλησε τον Στόλο στον Πόρο για να γλιτώσει από τον Ρώσο Ναύαρχο Ρίκορντ, διότι την δολοφονία την οργάνωσαν τα Ανακτοβούλια Αγγλίας και Γαλλίας. Αμέσως συνήλθον εις έκτακτον συνεδρίασιν η Γερουσία και οι Γραμματείς της Κυβερνήσεως σύμφωνα με το ΙΓ' Άρθρο του Β' Ψηφίσματος της εν Άργει Δ' Εθνικής Συνελεύσεως.

Αμέσως η Γερουσία ψηφίζει προσωρινή Τριμελή Διοικητικήν Επιτροπήν και εκλέγει παμψηφεί τους Αυγουστίνον Καποδίστριαν Πρόεδρον αυτής, αδελφόν του Κυβερνήτου και Μέλη τους Θεόδωρον Κολοκοτρώνη και τον Ιωάννη Κωλέττην, η όποια θα διοικεί προσωρινά την ελεύθερη Ελλάδα.

Ακολούθως έρχεται στην Ελλάδα ως πρώτος Βασιλεύς αυτής, στο Ναύπλιο 6-2-1833, ο ανήλικος δευτερότοκος υιός του Βασιλέως της Βαυαρίας Λουδοβίκου: ο Όθων, Λουδοβίκος, Φρειδερίκος, στο πρόσωπο του οποίου συμφώνησαν τελικά οι διαφωνούσες μέχρι τότε Μεγάλες Δυνάμεις μεταξύ τους, τον όποιον υπεδέχθη επίσης ο Λαός και έτυχε λαμπρότατης υποδοχής.

Αντίθετος από την κακή συμπεριφορά των Μελών της Βαυαρικής Αντιβασιλείας του Όθωνος, δικάζεται ψευδώς καταγγελλόμενος ο Γέρος του Μωριά στις 25 Μαΐου 1834 εις θάνατον. Ο ανήλικος Βασιλεύς την μετατρέπει σε ισόβιο κάθειρξη.

Τέλος αμέσως μετά την ενηλικίωση του, ο Βασιλεύς του δίνει χάρη και τον ονομάζει και τον προάγει σε Αντιστράτηγο και τον διορίζει Σύμβουλο Επικρατείας. Ο Γέρος του Μωριά αμέσως μετά την αποφυλάκιση του, μεταβαίνει για τις προσωπικές ευχαριστίες του, εις τον Βασιλέα Όθωνα. Κατά την συνάντηση τους και κατά την διάρκεια της συνομιλίας τους, ο Βασιλεύς τον έρωτα «Στρατηγέ πόσων ετών είσθε». Ο Στρατηγός του άπαντα «Μεγαλειότατε είμαι πέντε (5) ημερών». Ο Βασιλεύς του ανταπαντά «πώς είναι δυνατόν ο υιός σου Ιωάννης να είναι αρχαιότερος σου;». Και ο Γέρος του Μωριά του εξηγεί. «Είχαμε ένα τροβαδούρο από το Βελεστίνο που τον έλεγαν Ρήγα Φεραίο, ο οποίος έγραφε, καλύτερα μίας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιάς και φυλακής» που τον συνέλαβαν οι Αυστριακοί, και τον παρέδωσαν στον Πασά του Βελιγραδίου, ο όποιος με φρικτά βασανιστήρια τον εξόντωσε στο Βελιγράδι στις 24 Ιουνίου 1798 εις το Πύργο Νεμπόϊσα, μετά του συναγωνιστή του Χριστόφορου Περραιβού.

Εγώ πολέμησα ολόκληρη την ζωή μου, να ζήσω έστω και μία μόνο ημέρα ελεύθερος Έλληνας και τώρα ζω πέντε ημέρες ελεύθερος και σας ευγνωμονώ γι' αυτό. Τότε ο Όθων που έχει μάθει ελληνικά του άπαντα «πράξεις που τις υπαγορεύει το καθήκον μου, προς τον Λαό μου, δεν δικαιούνται ευγνωμοσύνης, είπε μου ποία χάρη να σου προσφέρω»!

Αποτέλεσμα αυτού του διαλόγου είναι το πρώτο Βασιλικό Διάταγμα του Όθωνος στις 25 Ιανουαρίου (6 Φεβρουαρίου) 1834 και ακολουθεί το δεύτερο Βασιλικό Διάταγμα από 3-4-1838 (ΦΕΚ υπ' αριθ. 12/11-4-1838). Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης επί Βασιλέως Όθωνος υπήρξε Υπασπιστής αυτού και από 20 Μαΐου / 1η Ιουνίου 1843 Υποστράτηγος της Φάλαγγος.

Συνόδευσε τουλάχιστον δύο φορές την Βασίλισσα Αμαλία εις τα Νότια Τουρκοβούνια και σχημάτισε στις 27 Μαΐου 1862 την τελευταία Βασιλική Κυβέρνηση του Βασιλέως Όθωνος της Ελλάδος, ως Πρωθυπουργός αυτής.

Τουρκοβούνια ονομάζετο ολόκληρος η περιοχή Νοτίων Τουρκοβουνίων, δηλαδή Περιοχή Βενιζέλου, Τάματος και οικισμός Γεωργίου Παπανδρέου, περιοχή Γαλατσίου και ολόκληρη η λοφοσειρά του Ψυχικού, βάσει της αρχής του Οθωμανικού Δικαίου που ανέφερε ότι έκταση που δεν καλλιεργείται, ανήκει εις το Κράτος.

Το Ελληνικό Δημόσιο το 1971 δηλ. 150 χρόνια μετά την εθνεγερσία, επικαλείται τότε την διάδοχη συνέχεια της ιδιοκτησίας που άνηκε στην Βαλιδέ Σουλτάνα, αναφέροντας ότι αποτελεί συνεχιστή του Τουρκικού Δημοσίου μετά την Συνθήκη Ειρήνης του 1832. Θεωρώντας με αυτόν τον τρόπο πώς δεν μπορεί να υπάρχει ιδιοκτησία, δηλαδή ιδιωτική περιουσία επάνω στο λόφο. Παράλληλα γίνεται μνεία για Μοναστηριακή περιουσία, που άνηκε κάποτε στην Ιερά Μονή Οσίας Φιλοθέης. Τοιουτοτρόπως στις 28 Οκτωβρίου 1971 στις (5) το απόγευμα γίνονται μεγαλοπρεπή εγκαίνια θεμελιώσεως του Τάματος του Έθνους εις τον Βράχο των Τουρκοβουνίων από την Κυβέρνηση Γεωργίου Παπαδόπουλου, με συμμετοχή της Κυβερνήσεως, της Στρατιωτικής και Πνευματικής Ηγεσίας του τόπου, παρουσία πολύ κόσμου, με μεγάλη προβολή της σχετικής τελετής.

Το έργο είχε εξαγγελθεί στις 14 Δεκεμβρίου 1968 από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και είχε εγκριθεί στις 5 Ιανουαρίου 1969 σε κοινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Α'.

Για την επίβλεψη του, συστήθηκε το Μάιο μία «Ανωτάτη «Επιτροπή», με Πρόεδρο τον ίδιο τον Παπαδόπουλο Πρωθυπουργό, και Μέλη τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους Υπουργούς Εσωτερικών Στυλιανό Παττακό, Συντονισμού Νικόλαο Μακαρέζο, Παιδείας Θεόδωρο Παπακωνσταντίνου, Δημοσίων Έργων Κων/νο Παπαδημητρίου και τον Υφυπουργό Προεδρίας Κων/νο Βοβολίνη. Ένα δεύτερο Σώμα το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούμενο από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας, τους Πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, τον Δήμαρχο Αθηναίων, τον Γενικό Δ/ντή Αρχαιοτήτων και τον Κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής Σχολής, θα βοηθεί την Επιτροπή.

Γίνονται τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «Προσχεδίων» και Ιδεών του Τάματος άκαρποι, διότι δεν συμφωνούν τα 1.857 μέλη της Κοινότητας των Ελλήνων Αρχιτεκτόνων ότι δεν πληρούν τούς Βυζαντινούς σχεδιασμούς, πιθανόν σκοπίμως αφού τα υπ' αριθ. 7, 31 και 35 ήσαν καλλίτερα από τον Πατριαρχικό Ναό Κωνσταντινουπόλεως. Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» με Πρόεδρο τον Αριστείδη Σκυλίτση, Δήμαρχο Πειραιώς, το όποιο σύμφωνα με το δημοσίευμα της Εφημερίδος «Εστία» της 19 Ιανουαρίου 1974 εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δραχμές, βάσει του Βασιλικού Διατάγματος 310 της 10 Οκτωβρίου 1969 ΦΕΚ 206 τεύχος πρώτο, το οποίο κατηργήθη βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 105 της 8 Οκτωβρίου 1984 ΦΕΚ 298 τεύχος πρώτο από τον Κων/νο Καραμανλή αδικαιολόγητα.

Τα εκατομμύρια των Ελλήνων και Φιλελλήνων, αδελφών και ξένων, ποιος τα έφαγε; Κανείς δεν θα λογοδοτήσει; Πού διετέθησαν! Δεν θα υπάρξει λογοδοσία για την διάθεση των ποσών αυτών. Αργότερα έχομε τις μίζες και τα λαδώματα και το φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως η Στέγη Καλατράβα του Ολυμπιακού Σταδίου στο Μαρούσι και άλλα έργα που καταστρέφονται αχρησιμοποίητα μέχρι σήμερα.

Σχετικά με το βράχο των Τουρκοβουνίων το έτος 1975, το Υπουργείο Δημοσίων Έργων, ονομάζει τον Βράχο των Τουρκοβουνίων ως «ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ».

Το 1993 το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ προσπαθώντας να δώσει λύση στην πολυνομία και την αφάνταστη ταλαιπωρία των κατοίκων, νομιμοποιεί τα κτίσματα και ο Δήμος Αθηναίων εντάσσει την περιοχή στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα, δίνει φώς και νερό στους οικιστές και ονομάζει τις οδούς της περιοχής αυτής.

Το ανατολικό μέρος όπου επρόκειτο να οικοδομηθεί ο Ιερός Ναός του Τάματος, ονομάζεται οδός Ηπείρου. Τέλος πάντων, πρέπει να ακολουθήσωμε την Ιστορική Παράδοση, ή ακόμη θα Βυζαντινολογούμε, χωρίς προοπτική και μέλλον, ίσα, ίσα να περάσει ο καιρός και να μην γίνει τίποτε απολύτως;

Ο Παντοκράτορας Θεός ας μας λυπηθεί και να βάλει το χέρι του, γιατί εμείς έχομε πλέον απελπιστεί. Διότι έχουμε καταστεί ανεύθυνοι, δηλαδή αντί να συζητούμε επί 48 χρόνια τώρα, δηλαδή από το 1984 που θα γίνει το Τάμα, το καλλίτερο είναι να συζητούμε απ' εδώ και πέρα, πώς θα το οικοδομήσωμε, δεν θα ήταν αστείο να πούμε ότι παίζομε κουκλοθέατρο για το θεαθήναι τοις άνθρώποις, κάνοντας πως αγνοούμε που έχει ορισθεί το μέρος οικοδομήσεως του Τάματος. Όταν οι Ρώσοι οικοδομούν σύντομα εκ νέου τον κατεδαφισθέντα από τούς Μπολσεβίκους Ναόν του Σωτήρος στη Μόσχα και ο Πατερούλης τους Στάλιν, είχε εξοντώσει τριάκοντα εκατομμύρια Ρώσους για να σβήσει την Ορθοδοξία από την Ρωσία, άνευ επιτυχίας!

Οι Σέρβοι ορθόδοξοι χριστιανοί αδελφοί και φίλοι μας, παρά την πρόσφατη συμφορά τους, οικοδομούν τον μεγαλύτερο Ναό των Βαλκανίων εις το Βελιγράδι, προς τιμήν του Αγίου Σάββα.

Οι Γεωργιανοί φτωχοί, επίσης εξαίρετον Ιερόν Ναόν της Αγίας Τριάδος εις την Τιφλίδα τους.

Ακόμη και άλλοι όπως οι Πολωνοί επίσης φτωχοί, οικοδομούν μεγαλοπρεπή Ναόν εις το Μπιαλιστόκ και εμείς κυριολεκτικά να σφυρίζομε αδιάφοροι, σκεπτόμενοι τις μίζες και τα λαδώματα των πολιτικών, που μας έχουν φορτώσει αβάσταχτα χαράτσια που τα πληρώνουμε τα συνήθη υποζύγια σαν υπόδουλοι στους τοκογλύφους μας, χωρίς πόλεμο ή θεομηνία, ή εμφύλια σύρραξη! Σε μία περίοδο εξήκοντα (60) και πλέον ετών ειρήνης που δεν είχαμε ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μας και να καταντήσωμε ως ο άσωτος υιός της Παραβολής του Ιερού Ευαγγελίου μας.

Ξεχάσαμε δυστυχώς ότι όταν οι Μαθητές του Κυρίου του είπαν ότι οι Έλληνες ήλθαν να τον χαιρετίσουν ο Κύριος είπε «Νυν εδοξάσθη ο Υιός του ανθρώπου», ντροπή μας! Για το κατάντημα μας, εκεί που τους αφήσαμε να μας φέρουν, αρκετοί πολιτικάντηδες μας, γιατί δεν είναι όλοι υπεύθυνοι και μάλιστα αυτοί και μόνο, διότι κι εμείς φέρομε ακεραία την ευθύνη μας.

Υπάρχουν βεβαίως ευτυχώς και οι φωτεινές εξαιρέσεις στη δημιουργία του σοβαρού προβλήματος μας. Ακόμη δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τον τόπο ανεγέρσεως του Τάματος του Έθνους, τον εξέλεξε ή Παρθένα Βασίλισσα της Ελλάδος Αμαλία. Διότι δεν πρόκειται για κάποιο νέο Ναό αφιερωμένο στη Χάρη κάποιου Άγιου ή Όσιου, έχομε Δόξα τω Θεώ πολλούς. Άλλα στο Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Ομοουσίου Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος, του Κυρίου Ημών Ιησού Χρίστου.

Για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπονται ούτε επιπολαιότητες, ούτε να δειλιάσωμε σε πολιτικούς τυχόν εκβιασμούς. Αλλά να βαδίσωμε με το θάρρος των Ορθοδόξων Χριστιανών που βαδίζουν πάντα μπροστά και δεν φοβούνται απειλές ή μαρτύρια, γιατί έχουν πάντα πίστη στο φώς και στην αλήθεια και την Νίκη του Δικαίου. Ακόμη και διότι δεν έχομε πλέον αρκετό χρόνο μπροστά μας, πέρασαν ήδη 46 χρόνια από την θεμελίωση του Τάματος και τα πάντα έχουν κλαπεί, μας απομένουν ακόμη μόνο 4 χρόνια και ο δρόμος λόγω συγκυρίας είναι δύσκολος και θα περάσουν δυο αιώνες απραξίας. Γνωρίζω τον τελικό χώρο για το Εθνικό Τάμα.

                                                                                            Χρήστος Γκούμας Ιστορικός

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

  Στις 4 Νοεμβρίου 2004 η Αμερικανική κυβέρνηση του τότε επανεκλεγέντος προέδρου George Βush μονόπλευρα αναγνώρισε για τα δικά της συμφέροντα τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενθαρρύνοντας την κυβέρνηση της Π.ΓΔ.Μ. στην υπεξαίρεση ιστορικών προσώπων της Μακεδονίας και το σφετερισμό του πιο διάσημου Έλληνα Μακεδόνα του Μέγα Αλέξανδρου.

   Επειδή όμως δεν μπορεί να οικοδομηθεί μια εθνική ταυτότητα σε βάρος της ιστορικής αλήθειας, παραθέτουμε παρακάτω ατράνταχτα ιστορικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. .

   Η αμφισβητούμενη περιοχή, με την νέα πρωτεύουσα τα Σκόπια, ονομαζότανε στην αρχαιότητα Παιονία. Τα όρη Βάρνη και Ορμπέλος ( τα οποία σήμερα σχηματίζουν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας) προσφέρουν ένα φυσικό όριο το οποίο ξεχωρίζει την Μακεδονία από τους βόρειους γείτονες της. Ο μόνος πραγματικός σύνδεσμος είναι η έκταση κατά μήκος του Αξιού ποταμού αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα δεν σχηματίζει γραμμή επικοινωνίας καθώς διαιρείται από χαράδρες. Ενώ είναι αλήθεια ότι οι Παιονοί υποτάχθηκαν από τον Φίλιππο Β', πατέρα του Αλέξανδρου, το 358 π.χ., αυτοί δεν θεωρούντο Μακεδόνες και δεν κατοικούσαν στην Μακεδονία. Όπως, για παράδειγμα οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, διοικήθηκαν από Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά δεν θεωρούντο Μακεδόνες, και η Αίγυπτος δεν ονομάστηκε ποτέ Μακεδονία. Αντιθέτως η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονται εγκατεστημένοι για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί που η Ελληνική Μακεδονία υπάρχει. Η ίδια ακριβώς σχέση υπάρχει και για το Άργος και τους Αργίτες Έλληνες, την Κόρινθο και τους Κορίνθιους Έλληνες κ.τ.λ.

    Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως οι νέοι κάτοικοι της Παιονίας, οι οποίοι μιλούν σλαβικά η γλώσσα εισήχθη στα Βαλκάνια περίπου μετά από μια χιλιετία από το θάνατο του Αλέξανδρου  μπορούν να υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο εθνικός τους ήρωας;

    o Μέγας Αλέξανδρος ήταν καθ' ολοκληρίαν και αναμφισβήτητα Έλληνας. Ο προ-προπάππος του, Αλέξανδρος Α', συναγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες όπου η συμμετοχή ήταν περιορισμένη μόνον για τους Έλληνες. Ακόμη και πριν τον Αλέξανδρο τον Α' οι πρόγονοι τν Μακεδόνων είχαν αφήσει τα ίχνη τους στο Άργος και άλλοι από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλή του μυθικού Ελληνικού ήρωα στα νομίσματα τους. Ο Ευριπίδης  ο οποίος πέθανε και θάφτηκε στη Μακεδονία έγραψε το έργο του « Αρχέλαος» προς τιμήν του θείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μάλιστα στα ελληνικά, ενώ βρισκόταν στην Μακεδονία, ο Ευριπίδης επίσης έγραψε τις « Βάκχες» πάλι στα ελληνικά. Προφανώς το Μακεδόνικο ακροατήριο μπορούσε να καταλάβει τι αυτός έγραφε και τι το ίδιο άκουγε. Ο πατέρας του Αλέξανδρου, ο Φίλιππος, είχε κερδίσει αρκετούς ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και στους Δελφούς, τους δύο πιο ιερούς αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα όπου οι μη Έλληνες απαγορεύοντο να συναγωνιστούν. Ακόμη πιο συγκεκριμένα, ο Φίλιππος βρέθηκε να συμμετέχει στα Πύθια στους Δελφούς το 346 π.χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και οι πρόγονοι του ήταν καθ' ολοκληρίαν Έλληνες. Η Ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η αποστολή από την Αθήνα όταν αυτοί επισκέφθηκαν τον Φίλιππο επίσης το 346 π.χ. Ενας άλλος βόρειος Έλληνας ο Αριστοτέλης έφυγε για να σπουδάσει για σχεδόν 20 χρόνια στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Ο Αριστοτέλης ακολούθως επέστρεψε στην Μακεδονία και έγινε δάσκαλος του Αλεξάνδρου. Χρησιμοποιείτο η Ελληνική στα μαθήματα τους, αποδείξεις των οποίων μπορούμε να δούμε στην Νάουσα της Μακεδονίας. Ο Αλέξανδρος μετέφερε μαζί του σε όλες τις κατακτήσεις του την Ιλιάδα του Ομήρου, που του είχε δώσει ο δάσκαλος του Αριστοτέλης. Ο Αλέξανδρος επίσης εξάπλωσε την Ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό σε όλη την αυτοκρατορία του ιδρύοντας πόλεις και εγκαθιστώντας κέντρα μάθησης. Ως εκ τούτου επιγραφές που δείχνουν την ύπαρξη τέτοιων τοπικών ιδρυμάτων όπως τα γυμνάσια μπορούμε να βρούμε μέχρι τα βάθη του Αφγανιστάν. Είναι όλες γραμμένες στα Ελληνικά. Τώρα ακολουθεί ένα ερώτημα: Γιατί ήταν η Ελληνική γλώσσα η οικουμενική γλώσσα εκείνης της εποχής σ' όλη την αυτοκρατορία του Αλέξανδρου εάν αυτός δεν ήταν Έλληνας; Γιατί για παράδειγμα η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στα Ελληνικά; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος και οι Σλάβοι και η γλώσσα αυτών δεν βρισκόταν πουθενά κοντά στον Αλέξανδρο ή στην πατρική του γη έως 1000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας επαναφέρει πάλι πίσω στην γεωγραφική περιοχή γνωστή ως Παιονία στην αρχαιότητα. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν τώρα σε αυτή την περιοχή επιμένουν να αποκαλούνται Μακεδόνες; Γιατί αυτοί παρανόμως υιοθετούν μια καθ'όλα ελληνική προσωπικότητα και τον καθιστούν εθνικό τους ήρωα. Οι αρχαίοι Παιονοί ίσως ήταν ή δεν ήταν Έλληνες, αλλά σίγουρα εξελληνίστηκαν και δεν ήταν ποτέ Σλάβοι. Δεν ήταν επίσης ούτε Μακεδόνες. Η αρχαία Παιονία ήταν μέρος της Μακεδόνικης Αυτοκρατορίας. Όπως ήταν και η Ιωνία και η Συρία και η Παλαιστίνη, η Αίγυπτος, η Μεσοποταμία, η Βαβυλωνία και πολλές άλλες περιοχές. Αυτές μπορεί να θεωρούντο « Μακεδονία» προσωρινά, αλλά καμιά από αυτές δεν ήταν η πραγματική Μακεδονία. Η ιστορική κλοπή του Φίλιππου και του Αλεξάνδρου από μια περιοχή που δεν ήταν ποτέ Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Ο παραδόσεις των αρχαίων Παιονών μπορούν να υιοθετηθούν από τους σημερινούς κατοίκους αυτής της γεωγραφικής περιοχής με απόλυτη δικαιολογία. Αλλά η επέκταση του γεωγραφικού όρου «Μακεδονία» για να καλύψει νότιο κομμάτι της πρώην Γιουγκοσλαβίας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Ακόμη και στο τέλος του 19^ου αιώνος, αυτή η ενέργεια πάλι έδειξε άρρωστες εδαφικές φιλοδοξίες. Σχετικές ενέργειες μπορούμε να τις συναντήσουμε στους σχολικούς χάρτες οι οποίοι δείχνουν την «Μεγάλη Μακεδονία» να ξεκινάει από τα Σκόπια και να επεκτείνεται μέχρι το όρος Όλυμπος και όλα αυτά γραμμένα Σλαβικά. Ο ίδιος χάρτης με τις διεκδικήσεις ευρίσκεται σε ημερολόγια, χαρτονομίσματα κ.τ.λ., οι οποίοι κυκλοφορούν εντός του νέου κράτους το οποίο διεκδίκησε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Γιατί άραγε μια φτωχή απομονωμένη χώρα επιχειρεί τέτοια ιστορική ανοησία; Γιατί συνεχίζει να αυθαδιάζει ειρωνικά και να προκαλεί την γείτονα χώρα; Πάντως δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τέτοια συμπεριφορά ως δύναμη ιστορικής ισχύος ούτε και για σταθεροποίηση θέσεως στα Βαλκάνια και είναι λυπηρό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής υποστηρίζουν και ενθαρρύνουν τέτοια συμπεριφορά. Πρέπει η κυβέρνηση των Σκοπίων να καταλάβει ότι δεν μπορεί να κτίσει μια εθνική ταυτότητα καταδολιεύοντας την ιστορική αλήθεια. Η κοινή μας διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να επιβιώσει όταν η ιστορία αγνοείται πολύ λιγότερο, όταν η ιστορία εμπορευματοποιείται. Ειλικρινώς.

                                                                      Χρήστος Γκούμας Λογοτέχνης - Ιστορικός